Echter, of het ook het door jou gewenste, verwachte of gehoopte antwoord is, is het risico dat je te nemen hebt wanneer je de vraag stelt.
Soms krijg je zelf tijdens je zoektocht een ‘eureka’ moment. Vaak wordt het echter ook duidelijk als je met anderen praat over wat je dwarszit, wat er is gebeurd of wat nog moet gebeuren.
Het negeren, bagataliseren of onderdrukken lijkt soms een oplossing te zijn. Evenals het beantwoorden van vragen met aannames en veronderstellingen of de vragen aan het einde veranderen in verwijten richting anderen. Dit kan een poging zijn je patronen, script en ego te beschermen, maar het leidt vaak tot stilstand en soms zelfs achteruitgang.
Mijn grootvader aan moeders kant zei vroeger altijd: ‘Kind, als je in de put zit en het niet meer weet, voelt of ziet, kijk omhoog. Er is altijd ergens blauwe lucht, zelfs op de meest bewolkte dagen. Het is aan jou om het op te zoeken dus kom in beweging’.
Er is altijd een oplossing als je je hand uitreikt en over de drempel van angst, schaamte en schuld stapt die je zelf hebt gecreëerd. Het vereist moed, maar die moed wordt altijd beloond. Want er is altijd een oplossing, ook als dat betekent dat je tot het besef komt dat er geen oplossing is. Zelfs dat biedt duidelijkheid en inzicht waarmee je verder kunt.
Commentaires